ποιοτρόφος

και ποεσιτρόφος, -ον, Α

(για τόπο) αυτός που τρέφει πόες, χόρτα, αυτός που έχει αφθονία χόρτων («ποιοτρόφος αἶα», Οππ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πόα / ποία + -τρόφος (< τρέφω). Ο τ. ποεσιτρόφος κατά τα συνθ. τού τύπου τερψίμβροτος].